War Photographer

Het motto is afkomstig van oorlogsfotograaf Robert Capa: ‘Als je foto’s niet goed genoeg zijn, sta je er niet dicht genoeg op.’ Oorlogsfotograaf James Nachtwey staat al twintig jaar overal bovenop. Regisseur Christian Frei volgde hem gedurende twee jaar tijdens zijn werk. Nachtwey is in Kosovo, als de huizen nog branden. In Indonesië, waar een bedelaarsgezin tussen de treinrails leeft, en in Palestina, tussen het traangas en de stenen slingerende jongeren. De kijker krijgt een uniek perspectief op Nachtwey’s werk, dankzij de minifilmcamera die Frei aan Nachtwey’s fotocamera bevestigde. De filmkijker kan zo meekijken en meedenken met het moment van de klik, terwijl hij de ademhaling van Nachtwey hoort. De kijker wordt de fotocamera. Het verschil met het gezichtspunt van Frei’s camera, enkele meters achter Nachtwey, is een van de manieren waarop de media film en fotografie worden vergeleken. Naast de opnamen van de werkzaamheden van Nachtwey, toont Frei uitgebreid de hartverscheurend mooie foto’s die er het resultaat van zijn. In interviews beschrijven collega’s Nachtwey’s bijzondere persoonlijkheid. CNN’s Christiane Amanpour noemt hem een single-minded loner. Nachtwey’s voor een oorlogsfotograaf ongebruikelijke rust en bedachtzaamheid onderschrijven de innerlijke zekerheid en overtuiging waarmee hij het zware werk volhoudt. Hij spreekt zacht en zonder cynisme, en drinkt niet mee met zijn collega’s. Thuis lijkt hij met zijn grijze haren een gepensioneerde professor, maar het volgende moment ligt hij weer in het stof midden in een oorlogsgebied. Zijn foto’s zijn geen doel, maar een middel. Uiteindelijk is de oorlogsfotograaf een antioorlogsfotograaf.