Silica

Een location scout landt in de Zuid-Australische woestijn, lichamelijk in de war door jetlag. Ze doet research voor een film met een buitenaardse setting en bezoekt daarom opaalmijnstadjes. De nederzettingen blijken grotendeels verlaten. Uitgeputte mijnen en concurrentie van imitatie-edelstenen hebben mijnwerkers doen besluiten te vertrekken. Wat overblijft zijn hun grotten en huizen, en relikwieën van eerder opgenomen sciencefictionfilms. Uiteindelijk zullen die evenveel impact op het landschap hebben als de tekens die Aboriginals al duizenden jaren achterlaten tijdens hun tochten door het gebied. In een mengvorm van fictie en filmessay onderzoekt filmmaker Pia Borg wat het betekent om ergens thuis te zijn. Kan 'buitenaards' aanvoelen als 'eigen'? Of is het juist die wezensvreemdheid van de woestijn die opaal, het belangrijkste product van de streek, haar waarde geeft? De steen heeft immers ook een plaats in de Aboriginal-mythologie en in bijgeloof. Echt en gefabriceerd lopen door elkaar in een opeenvolging van microscopische opnames van opalen, door computers gegenereerde landschappen en filmische 35mm-beelden.