Grandma’s House

Oma’s huis ruikt altijd naar koekjes, en aan de wand hangen portretfoto’s van ooms en tantes over wie zij graag en veel vertelt. Oma’s huis is een vaste waarde in het familieleven, waar niets verandert en de voorspelbaarheid aanvoelt als een warm bad. Totdat oma vergeetachtig wordt, dingen door elkaar begint te halen en de grip op de werkelijkheid lijkt kwijt te raken.

In Grandma’s House komt die aftakeling tot uiting in de ruimtelijke 360-gradenverbeelding van het grootouderlijk huis. De camera glijdt door het interieur en glipt via het raam weer naar buiten. Bij elke terugkeer in de huiskamer kantelt het perspectief en neemt de chaos toe. De vertelstem laat zich door het falende geheugen in de luren leggen en raakt ook de draad kwijt. Op aangrijpende wijze wordt zo invoelbaar gemaakt hoe het is om in het bodemloze gat van dementie te tuimelen.