Het is, zegt de begeleider in het kindertehuis tegen de negenjarige Alicia, niet zo makkelijk om een nieuw pleeggezin voor haar te vinden. "Je bent ook een heel speciaal meisje." Alicia, huilend: "Nee, ik ben gewoon een meisje." Deze schrijnende scène zet de toon voor deze film over Alicia, die door Bureau Jeugdzorg op eenjarige leeftijd bij haar achttienjarige moeder werd weggehaald en sinds haar vijfde in het tehuis zit. In de jaren die volgden, lukte het niet om een pleeggezin voor haar te vinden. In Alicia zien we hoe dit meisje opgroeit van kind tot tiener en hunkert naar een veilig thuis en naar liefde. Drie jaar lang volgt filmmaker Maasja Ooms haar in haar dagelijks leven. Dicht op de huid gefilmde, observerende beelden maken de verlangens en de onmacht van de jonge, thuisloze Alicia invoelbaar en brengen en het effect van een gebrek aan perspectief pijnlijk aan het licht.