Roundabout in My Head

In een abattoir midden in Algiers praten de mannen die er werken graag over het leven waarvan ze zo ver zijn weggestopt. Hun werk voeren ze vooral in de nachtelijke uren uit. Omringd door dierenhuiden worden ze gefilmd in hun bloederige overalls. Af en toe gluren ze in de camera, die alleen bij hoge uitzondering beweegt. De observaties van hun werkzaamheden worden afgewisseld met verstilde, contrastrijke beelden van karkassen die in rijen naast elkaar hangen, als vanitasschilderijen, ondersteund door indringende raï-muziek. Zelden werd het onbehaaglijke karakter van een slachthuis zo wonderschoon verbeeld. De microkosmos van het abattoir wordt geportretteerd als een wereld binnen een wereld: tijdens werkpauzes bespreken de mannen de politiek, de weigering van sommige Frans-Algerijnse voetballers om de te zingen en hun eigen verwachtingen voor de toekomst. In gesprekken met Youssef en “Oom” Ali sijpelt ook de bewogen geschiedenis van het land de film binnen. Ali werd geboren tijdens het Franse koloniale bewind en maakte de bloedige onafhankelijkheidsoorlog mee, Youssef maakt deel uit van de generatie die hoop putte uit de Arabische Lente, maar vrijwel zonder perspectief achterbleef. Zo gaan de alledaagse taferelen in een slachthuis geleidelijk over in een maatschappijkritisch betoog.