In het Belgische mijnstadje Cheratte worden de jeugdige nazaten van veelal niet-westerse arbeidsmigranten klaargestoomd voor
het volwassen leven buiten de hechte gemeenschap, onder de bezielende leiding
van hun juf Brigitte Waroquier. Aan het begin van het nieuwe schooljaar
verwelkomt de rijzige, ervaren juf een nieuwe, vrijwel geheel Turkse zesde klas.
Ook veel van hun oudere neven, nichten en zelfs ouders heeft Waroquier nog in
de klas gehad; ze kent iedere familie van dichtbij. Een jaar lang worden zij,
haar leerlingen en hun ouders gefilmd rondom de klaslokalen en tijdens
educatieve schooltripjes. Naast de reguliere lesstof bespreekt Waroquier
volwassen onderwerpen als de aanslagen in Brussel, de islam, hoofddoeken en
Turkije. Maar ook liefde, toekomstplannen en gepest worden komen uitvoerig aan
bod. Filmmaker Thierry Michel bevraagt de leerlingen ook individueel over hun
plannen voor de toekomst, hun onzekerheden en hun leven nu. In die gesprekken wordt
duidelijk hoe sommigen hun ouders napraten, terwijl anderen ondanks hun prille
leeftijd al heel autonoom denken, als jonge wereldburgers die trots zijn op
zowel hun familieachtergrond als de maatschappij waarin ze opgroeien.