Roshmia

Yousef en Amna zijn beiden rond de tachtig jaar oud. Ze wonen al meer dan vijftig jaar in een armoedig huisje dat is opgetrokken uit golfplaten en zeil in de Roshmia Vallei, een diepe kloof in de Noord-Israëlische stad Haifa. Nu de stad oprukt, wordt de stilte regelmatig verstoord door een langsbulderende vrachtwagen. Een nieuw wegenbouwproject maakt dat het bejaarde echtpaar door de autoriteiten wordt gedwongen om te verhuizen. Ze zijn opstandig en wanhopig, vooral Yousef. Hij heeft al veel te verduren gehad van de oorlog en de onderdrukking, en wil op deze plek sterven. De film observeert het kibbelende, voortdurend sigarettenrokende stel in de laatste dagen van hun verblijf in de Roshmia Vallei. Ze hebben geen kinderen en krijgen weinig bezoek, al komen er nu regelmatig journalisten om ze over hun situatie te interviewen. Een man probeert hen te helpen als bemiddelaar, hij onderhandelt bij de gemeente voor een goede compensatieregeling. Ondertussen nadert “ en de spanning loopt op. Het komt zelfs zover dat het paar uit elkaar dreigt te gaan.