“Mijn kleine jongen lijkt precies op mij”, zegt Slavik liefdevol richting zijn zoon, die de camera bedient. “Maar dan zonder deze buik.” De ex-gedetineerde is op bezoek bij een vriend, met wie hij naar muziek luistert, over God filosofeert en wodka drinkt.
De 23-jarige Vitaly Akimov portretteert zijn familie in de krimpende Russische provinciestad Arsenjev. De tienjarige Stepan, het stiefkind van zijn broer, fungeert als gids in deze troosteloze, in passend zwart-wit gefilmde omgeving. Hij tokkelt op zijn gitaar, sjouwt met water of speelt teder met zijn kleine halfbroertje. Hij kent ook de andere kant van het leven. Licht beschaamd loopt hij om zijn stiefvader heen als die in zijn eigen urine op de keukenvloer zijn roes uitslaapt. Op luchtige toon vertelt hij over gruwelijke gebeurtenissen in zijn leven, of deelt diepzinnige gedachten.
Zijn onbevangenheid en Akimovs speelse cameravoering zorgen voor lichtheid en schoonheid in dit tragische portret van jongens en mannen, vaders en zonen – niet per se in volgorde van leeftijd.
Video's
Images
