Ultimina

Meer dan tachtig jaar geleden geboren in een arm boerengezin in Toscane, kreeg ze de naam Ultimina, wat ‘de laatste’ betekent. Ironisch genoeg kwam er nog een zusje. Nu woont ze alleen op de oude boerderij. Tussen het bezoek aan het kerkhof, het plukken van bonen in de tuin en huishoudelijke bezigheden door neemt ze ruim de tijd om de filmmaker te vertellen over haar leven. Treffend is de keus om geen anderen te filmen. Zo krijgt ze de aandacht die ze verdient.

Ultimina is een beeldend en expressief verteller. Ze laat oude foto’s zien en herinnert zich hoe hard het was. ’s Winters moesten kinderen schapen hoeden in de bittere kou. Later bepaalde haar broer met wie ze dansen mocht. Jong getrouwd kreeg ze een man die aan de drank ging en een schoonvader die sloeg. Nog is ze kwaad over hoe mannen de regels maakten. Hoewel ze loopt met een stok doet dat niets af aan haar energie en opstandigheid. Een sprekend portret van een sterke vrouw, en een al even sprekend tijdsbeeld.