
Filmmaker Steven Fraser heeft prosopagnosie, gezichtsblindheid, een aandoening die ervoor zorgt dat hij geen gezichten kan herkennen en onthouden. Met stop-motionanimatie, cassettebandjes, schetsboeken, foto’s en dagboeken maakt hij inzichtelijk wat dit voor hem betekent.
Hij gebruikt schetsen van gezichten om te begrijpen hoe mensen eruitzien. Zelfs met deze strategie blijft het moeilijk om bepaalde uitdrukkingen en emoties te begrijpen en te onthouden. Een radicale oplossing is om helemaal niet in de buurt van mensen te komen, want als er niemand is om naar te kijken, bestaat zijn probleem niet. In plaats daarvan koos de onafhankelijke filmmaker voor het maken van deze kleurrijke, persoonlijke do-it-yourself-film.