Saba

De wereld van twee Braziliaanse honderdjarigen lijkt alleen uit fragmenten te bestaan, uit doorkijkjes en close-ups. Het overzicht is zoek. Iedere dag is hetzelfde. Een huishoudster regelt de kleine dingen en scheert en wast de oudjes. De bewoners doen niks - zwijgen slechts. Als gedrogeerd lijken ze te wachten op het einde. Hun ogen blijven daarbij veelal buiten beeld, waardoor het moeilijk is iets van een eigen wil of persoonlijkheid te ontwaren. Hun leven wordt begeleid door een voortdurend zacht brommen van de autoweg die langs hun huis ligt. De prachtig geschoten, poëtische film focust op de details van deze twee levens: hun huis, hun lichamen en hun wachten.