S p a c e s

Het kortetermijngeheugen van de 23-jarige Simon Štrba is volledig verwoest. Hij denkt dat dingen die een jaar geleden zijn gebeurd gisteren plaatsvonden. En als hij naar zijn lege taartbordje staart, is hij vergeten dat hij het gebakje net heeft opgegeten. Deze ontroerende, knap gemaakte animatiefilm is gebaseerd op het persoonlijke verhaal van de broer van filmmaker Nora Štrbová. Een hersentumor beschadigde zijn geheugencentra, waardoor hij in het onmiddellijke heden leeft.

Nora maakte haar film aan de FAMU, de beroemde filmschool in Praag, en nam naast de regie ook het scenario en de animatie voor haar rekening. De springerige animatie weerspiegelt zijn verbrokkelde waarneming en geheugen: verloren in tijd en ruimte, gevangen in een lus. We zien beelden van eindeloze deuren, foto’s waar de gezichten uit zijn geknipt. Met behulp van allerlei filmtechnieken – animatie, split screen, foto’s en stop-motion – verbeeldt ze dit wrede verlies van het geheugen, de opslagplaats van onze identiteit.