Till the End

Filmmaker Beatrice Perego bekent dat ze zich tot voor kort weinig met de dood heeft beziggehouden, in tegenstelling tot haar goede vriendin Martina. Die werkt elk jaar haar testament bij en gaat nu zelfs haar eigen begrafenis ensceneren. Waarmee het ook voor Perego zelf onverwacht persoonlijk wordt, want Martina’s ritueel helpt haar om te gaan met een groot verlies.

Landschappen waarin Martina zich wil verliezen, een zachte, roze kist drijvend op het water naast sobere beelden van het begrafenisproces – kistenmakers, dragers, een graafmachine: het zijn voorbeelden van de afwisselend poëtische en nuchtere compositie van Till the End. Met in voice-over persoonlijke herinneringen en ontboezemingen, een lied en afscheidswoorden. Geïnspireerd door Martina’s eigenzinnig vormgegeven ceremonie, laat Perego deze kalm maar gevoelvol gecomponeerde afstudeerfilm uitgroeien tot een eigen afscheidsritueel.