Barzakh

Vanaf Melilla aan de Afrikaanse noordkust kun je bij helder weer het Spaanse vasteland zien liggen, de poort naar Europa, waar de belofte van een beter leven lonkt. Net als in zijn vorige film Bolingo: The Forest of Love richt Alejandro Salgado zijn camera in Barzakh op mensen die daar in de kuststreek de oversteek naar het beloofde land hopen te kunnen maken. Deze keer gaat het om een groep minderjarige jongens die zich in grotten en spelonken van het majestueuze berglandschap ophoudt.

In een schitterend, strak gekadreerd spel van licht en vooral donker, toont Salgado een bestaan dat geparkeerd is in een tussenfase, waarin de tijd niet lijkt te bestaan en alles verworden is tot wachten. Vuurtjes stokend en kettingrokend mijmeren de jongens over de toekomst. Ze koesteren simpele dromen, zoals het vinden van een vrouw om samen kinderen te krijgen die meer welvaart en geluk zullen hebben dan hun is gegeven. Met op de achtergrond het voortdurend ruisen van de zee, bezingen ze in melancholieke liedjes hun lot, hun twijfels, hun hoop en de moeders die ze achterlieten.