Drib

In 2014 verzon een Amerikaans reclamebureau een gewaagde campagne voor een energydrink. Het idee was om filmpjes te maken van een jonge vent die, opgefokt door de cocktail van suiker en cafeïne, knokpartijen uitlokt en tot moes geslagen wordt. De beelden zouden gelekt worden en een lawine aan free publicity opleveren voordat de drankenproducent zich er publiekelijk van zou distantiëren. Als hoofdrolspeler werd Amir Asgharnejad aangetrokken, een Noorse performancekunstenaar die een YouTube-sensatie werd met precies dit soort filmpjes. Wat de reclamejongens echter niet wisten, is dat Asgharnejad alles in scène had gezet. Hij is bovendien een ontregelaar eerste klas en liet de hele productie mislukken. Drib vertelt het verhaal na in een hybride vorm van fictie en documentaire. De naam van de energydrink is fictief, maar Asgharnejad speelt weer de hoofdrol en ook nu saboteert hij de boel. Er wordt soepel geschakeld tussen gelikte reclamestijl, hyperbolische re-enactment en klassieke talking heads. Een verhaal over hoe kunst verandert in commercie, en weer wordt omgebogen tot kunst.