Nelly’s Memory

Het is een ingesleten opvatting dat beelden meer zeggen dan duizend woorden. Maar is dat ook zo? In Nelly’s Memory probeert dertiger Nicolas Wouters te achterhalen wat de foto’s van zijn grootouders juist níet laten zien over hun leven als kolonialen in voormalig Belgisch-Congo (nu Congo-Kinshasa), in de periode 1946-1958.

Op de foto’s staan uitsluitend witte mensen, die tevredenheid met hun leven uitstralen. Geen spoor van de zwarte gemeenschap. Ook de vierhonderd brieven en familiefilmpjes die zijn oma en opa naar hun verwanten in België stuurden, onthullen niets over het werkelijke leven in de kolonie. Slechts één keer is op de achtergrond van een filmpje de zwarte huisknecht van de familie te zien.

Om meer te weten te komen over hoe het echt was in Congo interviewt Wouters voormalige kolonistenvrouwen. Maar ook dat levert niets op. Misschien geen toeval, is uiteindelijk de conclusie van de met foto’s, archiefbeelden en animatie vertelde film: zwijgen en wegkijken waren de essentie van het koloniale leven.