“Ik stelde me de Verenigde Staten voor als de mooiste plek op aarde. Maar nee, ik kwam in de hel terecht.” Aldus een van de veelal ongedocumenteerde Latijns-Amerikaanse immigranten, die in de nasleep van de aanslag op het World Trade Center werden ingezet als schoonmakers, met schade voor hun gezondheid. Enkelen vertellen over hun ervaringen en het gebrek aan erkenning. Iemand merkt op dat witte Amerikanen hun leven niet zo op het spel zetten zoals zij dat deden.
Tanita Rahmani en Dea Gjinovci kozen een opvallend vrije vorm. Getuigenissen, uitsluitend als voice-over, vloeien als het ware samen tot één stem. Die wordt begeleid door een creatieve montage van beelden, ogenschijnlijk spontaan opdoemend uit de collectieve herinnering. Animatie gaat daarbij samen met oud en nieuw film- en fotomateriaal.
Het is een onderdompeling in ervaring van hun protagonisten. Van het gemis van achtergebleven kinderen en het terugverlangen naar de natuur van de geboorteplaats, tot de ravage van Ground Zero en de medicijnen die ze nu slikken. De deelnemers aan deze film zijn leden van de in 2010 opgerichte steungroep Nuestros Heroes Project.
Images
