Suspension

Diep in de mistige jungle van Zuid-Colombia, tussen gevaarlijk steile berghellingen, ligt een onvoltooide betonnen brug als absurd symbool van menselijke dwaasheid. Ooit bedoeld als schakel in een nieuwe weg, de “bypass”, die de levensgevaarlijke oude weg van Pasto naar Mocoa had moeten vervangen; nu een bizarre trekpleister voor dagjesmensen die selfies maken en jongelui die stunten op motoren.

In 1991 trof een dramatische aardverschuiving de als “springplank des doods” bekend staande oude weg en maakte tientallen slachtoffers. Een ingenieur in zijn jeep noemt het nu waanzin dat die dodenweg in de jaren veertig zo is aangelegd. Tientallen jaren daarvoor hadden katholieke missionarissen immers al een betere route gevonden.

Streekbewoners bekijken op hun laptop het futuristische ontwerp van de nieuwe brug in aanbouw. Te midden van modder en snelstromend water storten arbeiders het beton, zich nog niet bewust van nieuw naderend onheil. Alsof natuur, politiek en hoogmoed onzalig samenspannen.