Those Who Said No

Na de islamitische revolutie van 1979 vestigde het nieuwe Iraanse regime zijn macht door tegenstanders massaal uit te schakelen: in de jaren tachtig werden duizenden politieke gevangenen in het geheim gemarteld en omgebracht. De daders bleven ongestraft en bekleden inmiddels hoge posities. In oktober 2012, ruim 25 jaar later, komt in Den Haag het Iran Tribunaal bijeen om de executies te onderzoeken. Het internationale volkstribunaal heeft geen rechtsmacht , maar dient vooral om de gebeurtenissen van toen op de kaart te zetten. Gedurende drie dagen leggen overlevenden en familieleden van slachtoffers, onder wie filmmaker Nami Sarvestani zelf, hun getuigenis af. Het Iran Tribunaal wordt live uitgezonden. In Zweden volgt activist Iraj het tribunaal op de voet. Hij is een van de overlevenden, voor het leven getekend. Net als Mehdi, die achter de schermen van het tribunaal werkt, droomt Iraj ervan om te daders te confronteren met hun misdaden – letterlijk. Hij wijdt zich volledig aan het streven naar gerechtigheid. Beelden van Iraj en van Sarvestani, op zoek naar bewijs in Iran, worden afgewisseld met de aangrijpende verklaringen in de rechtszaal. Tot in detail beschrijven zij de horror van hun gevangenschap. Zal het recht ooit zijn loop hebben?