Le pays des Sourds

Een film die over het 'land der doven' gaat, vraagt van de toeschouwer hetzelfde als van de doven in het dagelijkse leven, namelijk om hun andere zintuigen extra te gebruiken. In le pays des sourds zien we hoe dove kinderen leren spreken met behulp van de visusalisaties van klanken op een beeldscherm. Over het algemeen vindt de horende maatschappij het namelijk heel belangrijk dat dove en slechthorende kinderen zich toch op een of andere manier mondeling leren uitdrukken. De lessen zijn doorsneden met interviews met volwassen doven. De meesten van hen zijn afkomstig uit horende families en zij beschrijven het isolement waarin zij maatschappelijk, maar ook thuis verkeren. Een van de personen die Nicolas Philibert voor zijn film interviewde pleit voor een soort 'gebarentaal?esperanto'. Le pays des sourds laat zien dat het vermogen om je genuanceerd in een taal uit te drukken niet van spraak afhankelijk is.