In zijn kenmerkende poëtisch-essayistische stijl brengt Chris Marker een hommage aan de Russische filmmaker Andrej Tarkovski. Het skelet van de documentaire (gemaakt voor het legendarische Franse tv-programma Cinema, de notre temps) wordt gevormd door homevideos die werden gemaakt kort voor hij in 1986 zou overlijden aan longkanker. We zien Tarkovski op de set van wat zijn laatste film zou worden, The Sacrifice. En we zien hoe hij, al ziek en bedlegerig, zich herenigt met zijn zoon Andrej Jr., die hij voor het eerst weerziet nadat hij tien jaar eerder uit Rusland vluchtte. Maar het hart van de film wordt gevormd door de vele fragmenten uit Tarkovski’s eigen films – niet alleen zijn zeven speelfilms, die zonder uitzondering tot de hoogtepunten van de filmkunst behoren, maar ook obscuurder werk zoals een verfilming van Hemingway's The Killers die Tarkovski als filmstudent maakte. Marker legt verbanden, tussen de verschillende films onderling alsook tussen dat werk en Tarkovski’s levensloop, en de bredere cultuur van die tijd. Gezamenlijk vormt het een uitvoerige en eigenzinnige analyse van Tarkovski’s thema’s en levensfilosofie, die duiding geeft aan het haast mystieke werk van de Russische filmmaker zonder het mysterie ervan te doorbreken.
