Happily Ever After

Midden in de chaos van de Arabische Lente in Egypte wordt filmmaker Nada Riyadh verliefd op Ayman. De aanvankelijke euforie in hun relatie maakt plaats voor twijfel, ongerustheid en verwijten, wat parallel loopt aan de teleurstelling over de ontwikkelingen in Egypte. Wanneer de sociale en politieke omstandigheden verslechteren besluit Ayman het land te verlaten, terwijl zij ervoor kiest te blijven. Nada spaart zichzelf en haar vriend – die naar het buitenland is verhuisd – niet wanneer ze hun Skype-gesprekken en zijn bezoeken aan Egypte filmt. Ze analyseert haar relatie met hem en haar geliefde Egypte tot op het bot, met de camera onafgebroken op haarzelf of Ayman gericht, ook als hij daar overduidelijk geen zin in heeft. Zelfs in bed of in de badkamer blijft ze maar doorgaan met filmen. De genadeloze registratie van een wankelende liefdesverhouding wordt doorsneden met door haar gefilmde beelden van een tijd waarin demonstraties tegen de regering de anders onverenigbare elementen in de Egyptische samenleving met elkaar verbond.