Losev

“Er zijn twee soorten intelligente mensen: sommigen zeggen wat ze weten, terwijl anderen denken terwijl zij spreken, in een poging iets te zeggen dat zij daarvoor nog niet wisten, iets dat in hen opkomt.” Dat hield een van zijn leermeesters Victor Kossakovsky ooit voor. Hij nam het ter harte en besloot een filmmaker in die tweede categorie te worden. Zijn debuut als documentairemaker is opgedragen aan de spreker van die woorden: de Russische filosoof en religieus denker Alexey Fedorovich Losev (1893-1988), die kort na de opnames overleed. Gefilmd in zwart-wit bestaat de film uit twee cruciale shots die de stilte en de nacht aan weerszijden van de bestaansketen symboliseren. In het begin van de film is er de opkomende zon die een begraafplaats langzaam aan het daglicht blootstelt. Aan het einde is er de aarde, die stukje bij beetje een doodskist bedekt en de grote duisternis inluidt. “Goddelijke bedoelingen”, zei Losev, “die buiten onze rede liggen, dat is waarom we sterven.”