The Unseen

Ter voorbereiding op bezoeken van buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders wordt Teheran regelmatig door de autoriteiten schoongeveegd, waarbij daklozen, sekswerkers en drugsgebruikers van de straat worden geplukt en naar speciale detentiecentra buiten de stad worden gebracht. Gestript van hun rechten, waardigheid en vrijheid worden ze daar vastgehouden totdat het oog van de buitenwereld weer ergens anders op gericht is. De mannen belanden dan weer op straat, maar de vrouwen niet. Zij worden officieel staatsgevangene gemaakt, voor de rest van hun leven.

Behzad Nalbandi wist buiten de officiële wegen om toegang te krijgen tot zo’n vrouwengevangenis en legde met een geluidsrecorder de uiterst schrijnende verhalen van de bewoners vast. Originele stop-motion-animaties verbeelden zowel hun ervaringen met geweld, vernedering, armoede en verslaving, als zijn eigen indrukken van het troosteloze detentiecentrum. Door het gebruik van animatie kan Nalbandi deze “onzichtbare” vrouwen een podium bieden zonder hun identiteit prijs te geven. Wat zijn documentaire wel onthult, is de grimmige realiteit wat betreft positie van vrouwen in de Iraanse maatschappij – deze vrouwen in het bijzonder.