Sing Me a Song

In zijn film Happiness volgde de Franse regisseur Thomas Balmès een jonge monnik in Bhutan. Peyangki, toen acht jaar oud, verheugde zich op de komst van elektriciteit naar zijn afgelegen bergdorp. Met stroom zou ook de televisie zijn intrede doen − iets waar het hele dorp naar uitkeek. Internet: nog zo’n nieuwigheid.

In Sing Me a Song zoekt de filmmaker Peyangki opnieuw op. Zeventien jaar is hij nu, nog steeds monnik en compleet vergroeid met zijn telefoon, zoals al zijn vrienden in het klooster. Zelfs tijdens het bidden zitten ze continu op hun mobieltjes. Via WeChat heeft Peyangki een vriendinnetje opgedaan. Zij woont in de grote stad, Thimphu. Peyangki denkt erover om het klooster te verlaten, maar internetliefdes hebben zo hun beperkingen.

Net als in Happiness laat Balmès zien hoe televisie en internet de wereld veranderen. In Bhutan, dat zo lang verstoken bleef van moderne verlokkingen, gaan de ontwikkelingen in sneltreinvaart. Het kalme portret van Peyangki en zijn vriendin Ugyen is een bitterzoete kijk op schermverslaving en de teloorgang van tradities.