143 Sahara Street

Midden in de verlatenheid van de Algerijnse Sahara runt Malika haar eenvoudige winkeltje. Vrachtwagenchauffeurs, gelukszoekers en avonturiers kunnen bij haar een kop thee krijgen en een omelet, wat sigaretten of water. Naast haar is altijd een stoel vrij, aan het kleine tafeltje tegen de wand. Malika ziet ze aankomen door de vierkante raampjes in de dikke muren, en kijkt ze na als ze weer vertrekken.

Wie haar nog niet kent, is nieuwsgierig naar deze vrouw hier alleen. Heeft ze geen familie, geen kinderen? Steeds beantwoordt ze dezelfde soort vragen, steeds opnieuw vertelt ze haar verhaal. Of (voor de afwisseling, uit verveling of ergernis) een variatie erop. Ongehaast legt regisseur Hassan Ferhani de gesprekjes vast. Zo ontstaat langzaamaan een gelaagde impressie van deze autonome vrouw, in een wereld die buiten de tijd lijkt te staan. Toch arriveert het heden ook in deze uithoek, in de vorm van een groot tankstation met restaurant, dat pal naast het winkeltje van Malika verrijst.