No Man’s Land

Wanneer je geen partner hebt, maar wel graag een kind wilt, lijkt de biologische klok net wat harder te tikken, en is de keuze voor het moederschap nog complexer. Wie de daad bij het woord voegt, gaat een traject in dat verrassend formeel en gemedicaliseerd is, zo constateert een van de drie vrouwen in deze korte, persoonlijke contemplatie op het bewust alleenstaande moederschap. Haar besluit is recentelijk genomen en zij heeft nog de lange weg te gaan die door de twee anderen reeds is afgelegd.

Een van hen is filmmaker Charlotte Müller. Zij legt zichzelf en haar lotgenoten vast in serene beelden terwijl de vrouwen in flarden monologue intérieur hun overwegingen delen. Hoe verwoordden zij hun kinderwens? Hoe maakten zij de mensen om hen heen deelgenoot en hoe reageerden die? Wie vroegen zij om bij de bevalling te zijn?

Het ligt voor de hand om de trein waarmee zij alle drie reizen te laden met symboliek, maar de toedracht van de rit, die pas aan het einde onthuld wordt, heeft een wrange smaak.