Shadows

De verhalen van Eitan, Yigal en Miri maken duidelijk hoe lang de schaduwen uit het verleden kunnen zijn. Hun ouders werden mishandeld en misbruikt door de nazi's, en kwamen als slachtoffers de Tweede Wereldoorlog uit. Maar gaandeweg veranderden ze zelf in daders. Angst en verdriet werden ongewild omgezet in agressie en woede tegenover hun kinderen. Niet eerder vertelden kinderen van Holocaustslachtoffers zo openlijk over het geestelijk en lichamelijk leed dat ze doormaakten. Verhalen over mishandelingen staan haaks op luchtig ogende zwart-witfoto's van de families. Ook de kleinkinderen blijken op hun beurt te lijden onder het verdriet en de pijn waar hun beschadigde ouders mee werden opgezadeld. Pogingen van de kinderen om over het verleden te praten, zoals Eitan met zijn doodzieke moeder en Miri met haar zoon, lijken weinig op te leveren. Het voelbare onvermogen om contact te maken, is bijna ondraaglijk. De film stelt de onontkoombare vraag hoelang het Holocaustverleden zijn kwaadaardige uitwerking blijft hebben op toekomstige generaties. En wat de juiste manier is om demonen uit het verleden te verdrijven.