The Super 8 Years

In 1972 kochten schrijver Annie Ernaux (Nobelprijs voor Literatuur 2022) en haar man Philippe Ernaux een super8-camera. Gedurende het daaropvolgende decennium hanteerde voornamelijk Philippe die camera om het gezinsleven met hun twee zoontjes vast te leggen. De verre reizen en intieme momenten. Kaarsjes uitblazen op de verjaardagstaart, fietsen zonder zijwieltjes. Beelden die samen een bewegend fotoalbum vormen waarover de tijd een korrelig filter van nostalgie heeft gelegd.

In The Super 8 Years, dat zij maakte met zoon David Ernaux-Briot, reflecteert Annie in een bedachtzame voice-over op de homemovies, maar vooral op de verhalen die in de marges van de beelden verteld worden, of zelfs daar voorbij. De machtsovername van Pinochet in Chili, waar het gezin op reis was. De boeken die ze aan het schrijven was. De asfaltweg die later een landschap zou doorkruisen.

Naarmate de kinderen ouder worden en de lijm van het huwelijk begint te verbrokkelen, is de camera steeds vaker gericht op de horizon en steeds minder op de mensen dichtbij, om uiteindelijk helemaal uit het gezin te verdwijnen. Wat blijft, zijn de beelden: verweerde getuigen van wat was.

Genomineerd voor de Beeld en Geluid IDFA ReFrame Award