Le temps détruit

Gedurende de lange maanden van de 'schemeroorlog', zoals Jean? Paul Sartre de Franse mobilisatie aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog noemde, schreven drie soldaten bijna dagelijks brieven aan de vrouwen van wie zij hielden. Het waren Maurice Jaubert, componist, Paul Nizan, schrijver, en Roger Beuchot, een arbeider en de vader van de filmmaker. Alledrie stierven zij tijdens een van die bijna vergeten veldslagen in de lentemaanden van 1940. Le temps détruit is het verslag van wat deze mannen doormaakten tijdens de mobilisatie. De regisseur maakte gebruik van de liefdesbrieven, waarin zij uitdrukking geven aan de pijn van het gescheiden zijn en waarin zij vertellen over de dagen, die vooral uit wachten lijken te bestaan. Deze teksten worden gecombineerd met archiefmateriaal en recente opnames van de plaatsen waar zij in hun brieven naar verwijzen. De stemmen van de vertellers monden langzamerhand uit in een pijnlijke schreeuw die uitdrukt hoezeer deze tijd ook verspilde tijd geweest is.