The Invisible Friend

Filmmaker en domineeszoon Hans Busstra wilde onderzoeken waarom gelovigen zo zeker en standvastig zijn in hun godsbeleving. Hoe kun je zo rotsvast vertrouwen in een god terwijl er zo veel ellende in de wereld is? Tijdens het filmen merkt hij dat zijn eigen geloof ook begint te wankelen: telkens als hij God gevonden denkt te hebben, voelt hij zich door hem al gauw weer in de steek gelaten. Voor de camera gaat Busstra een persoonlijke confrontatie aan: mag hij wel twijfelen aan het bestaan van God? De filmmaker heeft ervoor gekozen om geen allesomvattend antwoord te zoeken op het vraagstuk van religie wereldwijd, maar heeft zich slim beperkt tot de persoonlijke beleving van zijn christelijke achtergrond. Hij spreekt met een reeks overtuigde christenen, variërend van zijn ouders tot radicale evangelisten, en filmt zichzelf als hij tobt en telefoneert met gelovige en niet-gelovige vrienden om antwoorden te vinden in bespiegelende gesprekken. De meest extreme ervaring vormt een emotionele doopceremonie in een snelstromende rivier tijdens een christelijk survivalkamp waaraan Busstra deelneemt. Persoonlijke ontboezemingen worden afgewisseld met poëtische, verstilde opnames en fragmenten van kerkmissen, koorzang en psalmen. Het resultaat is een boeiend en intiem portret van de belevingswereld van al dan niet twijfelende christenen in de moderne samenleving.