Dead Youth

Ruim dertig jongeren pleegden tussen 1997 en 2007 zelfmoord in het afgelegen Argentijnse stadje Las Heras, zo'n 1500 kilometer onder Buenos Aires. Dat is veel op een bevolking van slechts achttienduizend mensen. Genoeg in ieder geval om op te vallen. Toen het stadje werd gesticht was het letterlijk een eindpunt: het laatste station en keerpunt voor de treindienst. Nu lijkt het een figuurlijk eindpunt te zijn geworden. In zijn laat regisseur Leandro Listorti de namen van de jongeren die uit het leven stapten een voor een voorbij komen, om vervolgens te pogen de leegte die zij achterlieten in beelden te vangen. Beelden van lege stoelen in schoollokalen, verlaten fabriekshallen, lege straten. Beelden waarin het leven nooit ver verwijderd is: een hond blaft, een vrachtwagen komt aanrijden. De geluidsband levert niet alleen op deze manier commentaar, maar vaak ook letterlijk, door nabestaanden van de jongeren aan het woord te laten. Zij theoretiseren over de redenen achter de grote hoeveelheid zelfmoorden, of vertellen simpelweg over de zoon of dochter die hen ontviel. Zo construeert Listorti een poëtische zoektocht naar de mogelijke redenen en motieven achter de zelfmoorden.