Citadel

Het is een bruisende stad in een bruisende stad: de San Pedro-gevangenis in het hooggelegen Boliviaanse La Paz. Met een kerk, een voetbalveld en een tandartspraktijk, en met winkeltjes, werkplaatsen en heuse carnavalsoptochten. In San Pedro zitten 2500 mensen hutjemutje op elkaar geplakt. En het bijzondere is dat zij bij lange na niet allemaal gevangenen zijn. Zo houden de weerbare Mechita en haar levenslustige zoontje, net als veel andere vrouwen en kinderen, hun echtgenoot en vader gezelschap. Regisseur Diego Mondaca, die steun kreeg van het Jan Vrijman Fonds en met de film deelnam aan de IDFAcademy Summer School, richt zich volledig op het vastleggen van de dagelijkse beslommeringen in de nauwe, kleurrijke steegjes. In gewaagde, tegendraadse shots, gefilmd vanuit de meest onmogelijke camerastandpunten en -hoeken, zien we hoe Mechita het avondeten bereidt, hoe haar man een kunsttand zet, en hoe de priester voorziet in de dagelijkse portie hoop. In deze gevangenis lijken tralies en bewakers niet te bestaan. De San Pedrianen geven de indruk zelfvoorzienend te zijn, maar over de hoge gevangenismuren heen brengt de buitenwereld hen voortdurend in verleiding. Hun bestaan had veel beroerder gekund, toch blijft de vrijheid lonken en de hoop gloren.