Remember How to Fly

"Toen ik vijf jaar oud was, voelde ik voor het eerst de bewegingen in mijn lichaam." Opgroeiend in Teheran heeft de kleine Mohammad niet de mogelijkheid zijn vroege liefde voor dans te uiten. Zeker niet met zijn strenge vader, die als aanhanger van het fundamentalistische regime, dat sinds de Iraanse revolutie het land in zijn greep heeft, geen radio of televisie in zijn huis toelaat. Alleen zijn moeder helpt hem zo nu en dan aan muziek. toont de inmiddels volwassen Mohammad, zes jaar nadat hij uit Iran naar Duitsland vluchtte. In voice-over vertelt hij over zijn leven. Soms verkapt, als hij over de martelingen spreekt die hij onderging in de Iraanse gevangenis. Soms vol enthousiasme, met name wanneer hij over dans praat. In beeld zien we intussen fragmenten uit zijn Duitse leven: hij loopt door het besneeuwde landschap, doet zijn werk in een supermarkt, heeft een telefoongesprek met zijn oma in Iran. En hij danst, dat vooral. Alleen, met een partner, in een lesgroep. Telkens weer spat het plezier ervan af, hoe serieus Mohammad ook blijft. De poëtische beelden vangen de letterlijke en figuurlijke bewegingsvrijheid die hij in Iran ontbeerde en in Duitsland vond.