People on Sunday

In 1929 verrast een jonge filmploeg de Duitse filmwereld door zonder geld, voorbereiding en beroepsacteurs een door pers en publiek gewaardeerde neorealistische film te maken. Geen toeval, zo blijkt later wanneer de heren carrière maken in Hollywood. De crew van de stille film mocht er zijn. Voor de regie tekenden vele Hollywood coryfeeën. Het op een café verzonnen verhaal is mager en gaat over vijf jonge mannen en vrouwen die aan de oevers van de Wannsee een weinig spectaculaire zomerse zondag doorbrengen. Alleen gaat er achter de vrolijke sfeer verrassend veel cynisme en bitterheid schuil. Alsof het einde van de Berlijnse gouden jaren twintig de opkomst van het nazisme voorspelt. Bovendien zorgt de visuele stijl ervoor dat de film ruim 75 jaar later nog verrukkelijk oogt. Zeker na de door het Nederlands Filmmuseum opgezette restauratie. Twee docu's leren ons dat kopieën uit verscheidene archieven werden gebruikt om de bijna verloren film grotendeels te reconstrueren, dat het restaureren van de beelden een waar monnikenwerk bleek en dat het Alliage orkest voor nieuwe muziek zorgde. "Ik heb de film onlangs nog eens bekeken. Ik vond het maar niks" laat Curt Siodmak zich ontvallen. Hij vergist zich.