A Method for Blue Logic

De aanleiding voor deze film is een misverstand. In 2012 kreeg Riley Harmon een e-mail waarin hij ervan werd beschuldigd een actrice te zijn die door de Amerikaanse overheid zou zijn ingehuurd om de media te misleiden. Een duidelijk geval van identiteitsverwisseling door een complotdenker. Maar ook niet totaal uit de lucht gegrepen. Harmon maakte rond die tijd video’s waarin hij sc\enes uit Hollywoodfilms naspeelde en van een andere betekenis voorzag. Door de beschuldigende mail werd zijn artistieke werk plots de echte wereld ingezogen. Harmon besloot de complotdenker van respons te voorzien. In één lange take buitelen verschillende perspectieven en theorieën over elkaar heen. Raadselachtige discussies, afkomstig van internetfora worden afgewisseld met theatraal commentaar. Er wordt geschakeld tussen documentaire stijl en speelfilmesthetiek, echt – of wat echt moet lijken – en namaak. Het blauw dat we kennen van de chromakey-techniek uit de filmwereld, vormt het bindmiddel. Net als met de blauwe schermen, die met behulp van computers veranderd kunnen worden in iedere willekeurige achtergrond, is in Harmons film niets wat het lijkt. De wereld die hij creëert is een constructie, samengesteld uit verzinsels, speculaties en flagrante leugens. Maar wie weet levert de optelsom van die elementen een alternatieve vorm van logica op, een nieuwe waarheid.