Coups de foudre

Vijf vrouwen vertellen hoe hun romantische liefdesverhaal zich ontwikkelde tot een gewelddadige relatie. Om beurten vertellen de jonge vrouwen het chronologisch verloop van dat dramatische lot. Hoe de liefde steeds meer barsten kreeg, hoe hun echtgenoot zich tot beul ontpopte. Uit schaamte, uit angst om een kind te verliezen, in de hoop op beterschap blijft de situatie bestaan. Een van de vrouwen verwoordt het zo: “Ik leefde in een soort mist, waarin ik verdwaald was.” Een vast gegeven is hun ongekend wrede levenspartner, die zich afwisselend van grof geweld en krankzinnige psychologische spelletjes bedient. Eén vrouw belandde maandenlang in coma nadat zij door manlief werd afgetuigd, een ander werd gedwongen tot een zelfmoordpoging. Een vrouw vertelt hoe ze wakker werd, omdat haar echtgenoot bezig was haar hoofd kaal te scheren. “Hij noemde me Auschwitz.” De indrukwekkende interviews zijn geïllustreerd met trage zwart-witbeelden en verstilde kleuropnames in het blijf-van-mijn-lijfhuis. De vrouwen verwoorden de gruwelijkheden en proberen te ontrafelen hoe het zover kon komen dat ze uit liefde en trots hun waardigheid opzij hebben gezet. En wat betekent dit voor hun toekomst?