Land Without Bread

Geïnspireerd door het lezen van Maurice Legendre’s antropologische studie over Las Hurdes, een afgelegen gebied in de Spaanse provincie Extremadura, besloot Luis Buñuel in 1932 er een film op te nemen. Twee maanden lang trok hij met cameraman Eli Lotar, die ook Joris Ivens’ (1930) had geschoten, langs verschillende bergdorpjes om er het barre bestaan van de vast te leggen. De omstandigheden waaronder ze filmden waren vaak uitdagend – sommige binnenscènes moesten met behulp van toortsen worden belicht. is niet alleen een etnografische ontdekkingstocht in eigen land, maar ook een verkenning van de politieke mogelijkheden van film. Beelden van verontrustende armoede, menselijk en dierlijk lijden worden begeleid door een droge commentaarstem, afgewisseld door dramatische muziek van Brahms en Milhaud: een soundtrack die in hoge mate de interpretatie van die beelden stuurt. De film levert daarmee indirect commentaar op de verbeelding van inheemse volken in reisdocumentaires en laat zien dat ruwheid, misère en gebrek ook dichter bij huis kunnen worden aangetroffen. Het republikeinse bewind was niet erg gecharmeerd van die boodschap en verbood de vertoning van de film. Uiteindelijk werd de documentaire in 1937, tijdens de climax van de Spaanse Burgeroorlog, in Frankrijk uitgebracht.