Susya

De Palestijnse Muhammad Nawaj'ah en zijn zoon Nasser bezoeken de archeologische afgraving van een Joods dorp uit de Romeinse tijd. Een kwart eeuw geleden, voordat de ru\'efne werd ontdekt, woonden zij met hun familie en slechts een paar honderd andere Palastijnen op deze plek. De herinneringen aan hun leven hier worden niet gedeeld door de Isra\'eblische kolonist die het terrein tegenwoordig beheert. Muhammad and moeten toegangskaartjes kopen om hun gewezen huis te mogen bekijken en Nassars specifieke herinnering aan een voorval tussen hem en de kolonist wordt door de laatste van de hand gewezen. Meer dan een kort bezoek aan deze plek is niet nodig om de pijnlijke verhouding tussen heden en verleden in Isra\'ebl te tonen. "Dit was ons thuis", zegt Muhammad als hij door de vertrekken van het huis loopt. "Dit \i is\i0 ons thuis." De schrijnende situatie wordt echt ongemakkelijk als soldaten van het Isra\'eblische leger arriveren en er parallellen ontstaan met een ander pijnlijk verleden. De Isra\'eblische regisseurs Dani Rosenberg en Yoav Gross schuwen hun onderwerp niet, maar staan midden in de film. Met hun camera zijn ze in dit verhaal volwaardige personages. Vanuit die positie leggen zij de situatie vast waarin mensen van totaal verschillende werelden ongewild elkaars pad kruisen.