No Land No Food No Life

Generaties lang ging het goed. De lokale boeren in vruchtbare delen van ontwikkelingslanden voorzagen in hun eigen levensbehoeften. Ze hielden vee op hun uitgestrekte stuk land en verbouwden uiteenlopende gewassen. Vaak konden er zelfs overschotten worden verkocht waarmee de boeren het schoolgeld voor hun kinderen betaalden. Filmmaker Amy Miller toont aan dat deze situatie inmiddels drastisch is veranderd. Dorpjes in achtereenvolgens Mali, Uganda en Cambodja laten een vergelijkbaar beeld zien: alle boeren zijn van hun land verbannen door grote landbouwbedrijven met internationale investeerders. Regeringen geven groen licht aan de bedrijven, die zij tevens actief helpen bij het toe-eigenen van het grondgebied. "Wij zullen ons land nooit opgeven. Dat is hetzelfde als het verkopen van onze ziel. Het is hetzelfde als doodgaan", aldus een strijdlustige Malinese vrouw die haar grond hardhandig in beslag genomen zag worden door 120 ingezette politiemannen. Interviews met de boeren, beslagleggers en belangenbehartigers worden in de maatschappijkritische film afgewisseld met beelden van demonstraties en activistische bijeenkomsten. Voice-overteksten en sobere animaties geven historische context en benadrukken de schrijnende situatie die zowel de voedsel- als de klimaatcrisis in de hand zou werken.