Strung Out

Achter “The Door of Hope” in een groezelig gebouw in Tel Aviv ligt een veilige haven voor verslaafde prostituees. De kwetsbare vrouwen hoeven er niks. “This is not a brothel”, staat er op de deur. Ze kunnen er even uitrusten. In dit rauwe debuut – gedraaid in korrelig zwart-wit – filmt regisseur Nirit Aharoni deze vrouwen in hun meest kwetsbare momenten: gebruikend, huilend, stervend of zingend over de liefde. Op intieme momenten zit ze de vrouwen op de huid, ’s nachts als ze in de grimmige straten van Tel Aviv aan het tippelen zijn, filmt ze hen op afstand. De maker neemt de tijd en dringt zo steeds dieper door in de levens van deze vrouwen. Zo komt ze ook steeds meer over zichzelf te weten. Haar moeder was verslaafd en liet haar al vroeg in de steek. De observatie van de levens van de vrouwen is in feite een zoektocht van de filmmaker naar haar afkomst. Net als haar moeder zijn de vrouwen van kleins af aan vaak slachtoffer geweest van misbruik en geweld. Aharoni heeft deze spiraal bij zichzelf doorbroken. De momenten met haar dochter zorgen voor enig licht in de zwaarmoedige film. En de intense en ontroerende climax geeft zelfs een glimpje hoop – al is de dood nooit ver weg.