Jerusalems, le syndrome Borderline

Kan een filmmaker nog authentieke beelden maken van Jeruzalem? Eyal Sivan meent van niet, omdat niemand nog met onbevangen ogen kan kijken naar deze stad. Jeruzalem is het symbool van de botsing tussen de islamitische en joods-christelijke cultuur. Beide partijen legitimeren hun aanspraken met historische argumenten, waardoor de stad is veranderd in 'het grootste levende museum aller tijden'. In de culturele en religieuze strijd is het voor de inwoners van de stad moeilijk om hun menselijke waardigheid te behouden. Dat is de reden waarom Eyal Sivan de stad in 1984 verliet. Jerusalems, le syndrome borderline maakte hij tien jaar later na zijn terugkeer. De levende stad met zijn alledaagse werkelijkheid vormen het uitgangspunt van de film en niet de politieke, historische en religieuze verwikkelingen.