Contents Inventory

Elke lamp, elk kopje, elk hebbeding – vaak moeten huiseigenaren die hun huis zijn kwijtgeraakt, bijvoorbeeld bij een brand, alles noteren van de verzekeringsmaatschappij. Maar zo’n lange lijst laat natuurlijk nooit zien wat écht van waarde is en wat niet. En dat is precies waar filmmaker Irene Lusztig juist wel naar vraagt.

Bij een bosbrand in 2020 werden er in Californië negenhonderd huizen in de as gelegd. Lusztig, wier huis werd gespaard, interviewt een aantal van haar buren op de geblakerde restanten van hun huis. Het levert verrassende, emotionele en vermoedelijk ook therapeutische gesprekken op over wat van waarde is. Een voormalige verzamelaar blijkt geen van haar collector’s items te missen, maar een andere vrouw kan élk potje opnoemen uit haar vroegere kruidenrek.

Lusztig onderzoekt het verschil tussen een huis en een thuis en de relatie tussen herinneringen en objecten. Ze toont ondertussen wat er overblijft na een allesverwoestende brand: een door een wonder ongeschonden mok met “I Love Dad” erop bijvoorbeeld, én menselijke veerkracht.