Ming of Harlem - Twenty One Storeys in the Air

Toen Antoine Yates zich in 2003 met een grote bijtwond in een ziekenhuis in New York meldde, schakelde het personeel de politie in. De wond leek afkomstig van iets dat groter moest zijn dan de pitbull waarover Yates het had. Ze hadden gelijk: in zijn appartement op de vijfde verdieping van een flat in Harlem trof de politie Ming aan, een volwassen Bengaalse tijger. In een van de kamers leefde ook nog een volwassen krokodil, genaamd Al. Een gedicht dat voor de film werd geschreven – – verwoordt de frictie in het hart van het verhaal. Die schijnbaar onverenigbare realiteiten: van het reusachtige roofdier binnen de muren van een appartement en van de man die daar, stel je je zo voor, de krant leest en de afwas doet. Phillip Warnell maakt die frictie voelbaar in een twintig minuten durende episode in het midden van de film. Yates komt ook aan het woord over zijn leven en de bizarre co-existentie met zijn huisdieren, en in een van de laatste scènes wordt plotseling duidelijk waar hij al die jaren met Ming en Al naar zocht.