Rwanda: Beyond the Deadly Pit

Kan iemand die door genocide zijn familie verloor, zo'n trauma ooit vergeten? Waarschijnlijk niet. De daders vergeven? De Rwandese filmmaker Gilbert Ndahayo doet z'n best. Hij verloor zijn ouders in 1994, toen zo'n tweehonderd dorpsgenoten bruut werden omgebracht door Hutu's. Ndahayo overleefde de slachtpartij en filmde nadien, deels in , de gewraakte plek in het dorp waar inmiddels het massagraf geruimd wordt. De overledenen krijgen uiteindelijk een waardige begrafenis. Het pijnlijke verleden borrelt opnieuw op, maar men begint ook aan de verwerking van het collectieve trauma. Tijdens openbare verhoren stellen nabestaanden vragen aan de daders. Zo ook een hevig geëmotioneerde Ndahayo, die bij deze gelegenheid zelf gefilmd wordt. Hij vraagt de moordenaar van zijn vader, ooit een goede bekende van de familie, hoe zijn vader stierf en hoe de dader te werk ging. In verschillende hoofdstukken komen allerlei facetten van de traumatische geschiedenis aan bod, evenals de poging tot verwerking ervan. Ndahayo doet dat door eigenhandig die camera ter hand nemen, anderen door woedend te demonstreren, te twijfelen aan het bestaan van hun god, of te discussiëren over de betekenis van vergiffenis. Gilbert Ndahayo is de eerste Rwandese overlevende van genocide die daar een persoonlijke film over maakte.