Ommegang

Emma van der Put heeft een voorkeur voor publieke ruimtes met specifieke functies. Het zijn plekken met een script, een soort pasklare decors – ideaal voor het kijken naar mensen. Dat doet ze op afstand en met een koel analytisch oog. Zo toonde ze in (2012) kermisbezoekers, die bijna mechanisch munten in een automaat werpen. In het recente (2015) zijn de zwervers en wachtende reizigers in een metrostation wezenlozer dan de modellen die de reclameposters aan de muur bevolken. De trage bewegingen en ongebruikelijke kadrering verlenen de ogenschijnlijk triviale taferelen een onwezenlijk aura. In (2015) geeft Van der Put de camera volledig uit handen. Ze maakte voor de film gebruik van webcams op de Grote Markt in Brussel, die bezoekers van de gemeentelijke website gedurende dertig seconden kunnen bedienen. Anoniem zoals Van der Put dat doorgaans is met haar camera, bekijken ze de Ommegang, een jaarlijks terugkerend historisch spektakel. De overgangen zijn soms abrupt, beelden vallen uit elkaar in pixels, er wordt in- en uitgezoomd. Door ze in een bepaalde volgorde te monteren, weekt de kunstenaar de opnamen los uit het raamwerk van neutrale registratie en plaatst ze ergens tussen feit en fictie.