Time within Time

Deze dialoogloze film begint met het hectische geluid van voetstappen en auto's en onscherp bewegende vegen die ritmische, bijna abstracte patronen vormen. De tram flitst bijna onherkenbaar voorbij terwijl de achtergebleven mensen vervormd worden door de weerspiegelende ramen. Halverwege komen de beelden tot rust en zien we stille, lang aangehouden shots van mensen die indringend staren, waardoor we ons bewust worden van al die loze momenten waar we nooit acht op slaan. Het idee van Time within Time ontstond nadat de filmmakers een foto van Ed van der Elsken zagen waarop een vrouw in de metro van Tokio compleet in gedachten verzonken is. Een jaar lang zochten ze naar deze blik in de straten van Amsterdam. Uiteindelijk namen ze hun film op bij de tramhalte pal achter de Nederlands Film en Televisie Academie -- dichterbij huis kon haast niet. Hier filmden ze de gezichten van de in zichzelf gekeerde voetgangers met hun blik op oneindig, en de in gedachten verzonken, schijnbaar mimiekloze mensen wachtend in het tramhokje. Regisseur Menno Otten, die de prijs voor beste documentaire in Sint Petersburg voor zijn film Nachtwake won, maakt iets groots van het kleine om ons heen.