Quince Tree of the Sun

Elk jaar, aan het begin van de herfst, schijnt de zon krap twee uur op de kweeboom in de tuin van het atelier van de Madrileense kunstenaar Antonio López Garcia. Elk jaar probeert hij het majestueuze licht te vangen in een schilderij. Victor Erice filmt het schilderproces nauwgezet, waarbij de overeenkomsten tussen de twee disciplines van beide mannen, schilderen en filmen, steeds duidelijker worden. Vanaf het moment dat López Garcia het canvas op de lijst spijkert en voor zijn voeten twee ijzers de grond in slaat om zijn positie achter het doek te fixeren, ontrolt zich een spel van observatie en enscenering, met subtiele middelen gespeeld. Wat eerst lijkt op de registratie van de werkelijkheid (het schilderen van de boom, het filmen van het schilderen), blijkt bij nader inzien een uitgekiende compositie. "Wat we hier hebben is de perfecte eenheid tussen gevoelens en ordening", zegt iemand over het schilderij, en dat had ook op de film kunnen slaan. Ondertussen verglijdt de tijd: tegen december zijn de kweeperen te veel van vorm veranderd om nog dienst te kunnen doen als model en moet de schilder zijn werk staken. was in 1992 de winnaar van de Juryprijs en de Fipresci-prijs in Cannes.