Santiago

In 1992 begon João Moreira Salles met een film over Santiago, de butler die al sinds zijn jeugd in dienst was van zijn ouders. Dertien jaar later bekeek hij het destijds geschoten, maar nooit gebruikte materiaal over de inmiddels overleden flamboyante bediende nog eens. Uit de beelden destilleerde Salles een documentaire over een bijzonder mens, die zich naast zijn veeleisende baan voor de welvarende familie op even conscientieuze wijze bezighield met zijn eigen monnikenwerk: het verzamelen, ordenen, interpreteren en documenteren van informatie over de geschiedenis van alle grote en welgestelde families op de wereld. Santiago's gedetailleerde herinneringen en erudiete overdenkingen bieden, samen met de voice-over van de broer van de regisseur, een reflectie op identiteit, geheugen en de aard van documentaires. Het nostalgische karakter van de film wordt benadrukt door het zwart-witte beeldmateriaal – scènes gedraaid in Santiago's keuken of voor de boekenkast waarin hij zijn levenswerk bewaarde, waarbij Salles ook de herhaalde takes laat zien, inclusief zijn eigen regie-aanwijzingen. Gedurende de documentaire komt hij stukje bij beetje achter het waarom van zijn enige onvoltooide film.