Lead Me Home

Terwijl de glazen appartementencomplexen uit de grond worden gestampt, rollen de thuislozen hun tenten op en poetsen hun tanden langs een drukke autoweg. In een documentaire die constant contrasten opzoekt die de welvaartskloof uittekenen, wordt een impressie gegeven van het daklozenbestaan in een drietal grote Amerikaanse steden.

In de Verenigde Staten zijn de mazen van het sociale vangnet groot. Gefilmd gedurende drie jaar in Los Angeles, San Francisco en Seattle portretteert de film een aantal mensen dat daar doorheen is geglipt. Ze vertellen hoe ze op straat terecht zijn gekomen en delen de soms kafkaëske uitdagingen die ze tegenkomen wanneer ze proberen weer van die straat af te komen. De diversiteit van hun verhalen kantelt het stereotiepe beeld van de dakloze en geeft zicht op de sociale problematiek die eronder ligt.

Tussen de droneshots en timelapses door is Lead Me Home een empathisch portret van een verstrooide gemeenschap die is verbonden door wat ze niet hebben. Gevraagd naar wat ze het hardst nodig hebben, luidt het vrijwel unanieme antwoord: een huis.